Το «Παράδοξο...» θεωρείται (και είναι) ένα από τα κυριότερα κείμενα της θεατρικής αισθητικής. Της αισθητικής εν γένει. Αποτελεί, επιπλέον, μια από τις συστηματικότερες απόπειρες προσέγγισης του μυστηρίου της ηθοποιίας.
Γι ' αυτό και τίθεται κατά καιρούς υπό την κριτική βάσανο των πρακτικών της σκηνής - καλή ώρα -, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν στο ευθέως ή εμμέσως διατυπούμενο ερώτημα: «Είναι έτσι όπως τα λέει ο Diderot; Τι λέτε εσείς που ζείτε τα πράγματα από πρώτο χέρι;». Νομίζω ότι μια τέτοια πρακτική χωλαίνει σε δύο τουλάχιστον σημεία. Πρώτον: αντιμετωπίζει το κείμενο του Diderot ως οιονεί επιστημονική πραγματεία, φιλοδοξώντας να την ελέγξει από τη σκοπιά της βιωματικής εμπειρίας. Δεύτερον: εκλαμβάνει τους ανθρώπους της σκηνής ως ειδήμονες, ή έστω γνώστες, και δη απαραιτήτως, αυτού που κάνουν.
Πως; Το Παράδοξο. . . δεν είναι, για σας, επιστημονικό αντικείμενο; - θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Σπεύδω να απαντήσω: το Παράδοξο. . . είναι, κατά τη γνώμη μου, θεωρητικό κείμενο ιδεολογικού χαρακτήρα με φιλοδοξίες επιστημοσύνης.
προσθήκη στην βιβλιοθήκη| ημερομηνία έκδοσης | 24 Ιανουαρίου 1998 |
|---|---|
| τίτλος πρωτοτύπου | Paradoxe sur le comédien |
| γλώσσα πρωτοτύπου | γαλλικά |
| αριθμός σελίδων | 140 |
| διαστάσεις | 12 x 21 |
| εξώφυλλο | άδετο |
| ISBN | 978-960-7478-04-5 |
0
