0Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
«Ο Πολεμιστής του Φωτός ακούει τον Λάο Τσε, όταν λέει ότι πρέπει να αποστασιοποιηθούμε από την ιδέα των ημερών και των ωρών, για να στραφούμε με όλο και μεγαλύτερη προσοχή στο λεπτό. Μόνο έτσι καταφέρνει να αντιμετωπίσει ορισμένα προβλήματα πριν καν διαπιστωθούν: δίνοντας προσοχή στα μικρά πράγματα, κατορθώνει να αποφεύγει τις μεγάλες καταστροφές. Σκέφτομαι τα μικρά πράγματα, όμως, δεν σημαίνει ότι σκέφτομαι χαμηλότονα. Η υπέρμετρη ανησυχία καταλήγει να διώξει κάθε ίχνος χαράς από τη ζωή».
Στις κρίσιμες εποχές που διανύουμε παραδομένοι στον πανικό, είναι αγχολυτικό κι «αποτροπαϊκό» του Κακού να καταφεύγουμε στην άχρονη σοφία. Ο Πάουλο Κοέλιου τιμήθηκε με το βραβείο Γκίνες το 2009 για τον πολυμεταφρασμένο «Αλχημιστή» του, όμως εκεί που καταθέτει όλο το πνευματικό του φορτίο (ως άλλος Σίσυφος) είναι σ' αυτό το μικροσκοπικά χορταστικό «Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός». Ο αφυπνισμένος άνθρωπος βιάζεται να μοιραστεί το Φως του και να σημάνει με το λυχνάρι του Διογένη τ' αχνάρια της ανθρωπότητας. «Δρόμος δεν υπάρχει, τον χαράζεις περπατώντας», όπως θα έλεγε ο Αντόνιο Μασάδο.
Σε αυτό το ιδιαίτερα πυκνό «κήρυγμα» του ευαγγελιστή μιας καινούργιας θρησκείας βασισμένης στη χριστιανική αγάπη, στην ανοχή, στην αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας, στο δικαίωμα των ανθρώπων να είναι ευτυχισμένοι, ακούμε να αντηχούν για μια στιγμή νότες από το μεγαλειώδες αρμόνιο του μακρόκοσμου και παρατηρούμε περιδεείς την καρδιά να ξυπνάει, να ενθουσιάζεται, να ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα του έξω κόσμου, να προσεγγίζει με συμπάθεια τον πλησίον.
«Ενας Πολεμιστής του Φωτός έχει ανάγκη από αγάπη. Η στοργή και η τρυφερότητα αποτελούν μέρος της φύσης του όσο και το φαγητό, το ποτό και η απόλαυση του Καλού Αγώνα... Ενας Πολεμιστής του Φωτός χρησιμοποιεί τη μοναξιά, αλλά δεν αφήνει τη μοναξιά να τον χρησιμοποιήσει».
