0Περίπου έναν χρόνο μετά την πρώτη της εμφάνιση στην πεζογραφία («Καιροί τέσσερεις», Πόλις, 2014), η Χριστίνα Καράμπελα επανέρχεται φέτος με τον «Ψίθυρο της Ευδοκίας», ένα πυκνό «αστυνομικό» μυθιστόρημα, με έντονα παρωδιακά και αλληγορικά χαρακτηριστικά.
Πολλά από τα μοτίβα που κυριάρχησαν στο πρώτο της βιβλίο και επισημάνθηκαν από την κριτική, όπως η γλαφυρότητα της αφήγησης, τα δάνεια από τη λαϊκή «παραμυθική» παράδοση, ο προβληματισμός γύρω από τα έμφυλα αρχέτυπα και στερεότυπα, η σχέση μητέρας-κόρης, η υποδειγματική διαφοροποίηση των αφηγηματικών φωνών, επανέρχονται και εδώ, ενταγμένα όμως σε έναν συμπαγέστερο αφηγηματικό σκελετό, τον οποίο προσφέρουν στη συγγραφέα οι συμβάσεις του αστυνομικού μυθιστορήματος - συμβάσεις βεβαίως που ανατρέπονται και παρωδούνται, καθώς το εξαιρετικά στημένο αρχικό μυστήριο δεν επιλύεται με την άτεγκτη εφαρμογή των κανόνων της λογικής, αλλά αίρεται μέσω της επικράτησης του άλογου ή υπέρλογου.
Συντάκτης:
Χρίστος Κυθρεώτης efsyn.gr
